سفره عقد

سفره عــقد

در برگزاری یک رسم و آیین ، هر کلام ، حرکت ، ماده و یا وسیله ای ، مفهومی ویژه میابد و به منظوری خاص بکار می رود . سفره ی عقد نیز از این قاعده مستثنا نیست و آن چه بر سر این سفره می گذارند با منظور و هدفی خاص انتخاب شده است .
1. سفره سفید : سفره ی سفیدی معمولاً از جنس ساتن به ابعاد 3×2 متر و یا 5/2×5/1 متر تهیه می کنند و با چرخ دوزی هایی زیبا و یا تکه دوزی در چهار گوشه ، آن را زینت می دادند و با والان هایی آن را نی آراستند . بجای سفره ی سفید از سفره های رنگین هم استفاده می شود . اما این رنگ ها می بایست ملایم باشد مثل صورتی ، آبی کم رنگ ، سبز کم رنگ و غیره . گاهی هم از سفره های طلایی و نقره ای استفاده می شود .
2. سوزنی و جانماز : سوزنی و جانماز معمولاً از جنس ترمه یا مخمل و یا زری است که در بسیاری از خانواده ها از قدیم ، نسل به نسل گشته و به جا مانده است .
3. قرآن : کتاب آسمانی ما کلام خداوند و دستورالعمل زندگیمان است ، آن را به لحاظ فضیلت بر سر سفره ی عقد می گذارند . معمولاً عروس خانم سوره ی یوسف را بر سر سفره ی عقد می خواند و قرآن را می بوسد و روبروی آینه می گذارد ، به نشانه ی آنکه قرآن فقط با خود قرآن برابر است . گاهی قرآن را در جعبه های مزین و زمانی آن را روی رحل قرار می دهند .
4. جانماز و مهر و تسبیح : جانماز را می توان از جنس سوزنی(ترمه ، مخمل یا زری) تهیه کرد . معمولاً مهر و تسبیح را رنگین ، با رنگ های روشن که متناسب با وسایل دیگر سفره باشد تهیه می کنند و درون جانماز می گذارند .
5. گلاب و گلاب پاش : گلاب و گلاب پاش را بخاطر بوی خوش سر سفره ی عقد می گذارند .
6. آینه(آینه بخت) : آینه نشانه ی نیکبختی است و اینکه عروس و داماد خودشان را در زندگی جدید بیابند و بدانند هر لحظه چگونه اند و چگونه باید باشند .
7. شمع و شمعدان : شمع نشانه ی روشنایی و طول عمر است و به نیت زندگی زناشویی طولانی توأم با نیکبختی ، دو طرف آینه گذاشته می شود . شمع را می توان ساده و یا تزیین شده در سفره ی عقد گذاشت . اما باید دقت شود که از نوع بدون دود و اشک باشد .
8. کاسه نبات ، شاخه نبات : کاسه نبات و شاخه نبات را که نشانه ی شیرینی و دوام زندگی مشترک است به شکل ها و اندازه های مختلف درست می کنند و سر سفره ی عقد می گذارند . کاسه نبات و شاخه نبات را می توان ساده و یا تزیین شده در سفره قرار داد .
9. اسپند : اسپند را به نیت دفع چشم زخم بر سر سفره می گذارند و برای زیباتر شدن آن را رنگ می کنند . هر کس به سلیقه ی خود و طرحی که در نظر دارد مقداری اسپند در رنگ های گوناگون خریداری و در سینی یا تخته های آینه دار قدیمی قرار می دهد .
10. کاسه آب ، برگ سبز و سیب سُرخ : آب نشانه ی پاکی ، برگ سبز و سیب نشانه ی صفا ، صمیمیت ، همدلی و سلامتی است . معمولاً آب را در کاسه های بلورین یا قاب و قدح های قدیمی می ریزند و گاهی برگ سبز و سیب سُرخ تزیین شده ای در آن می اندازند .
11. نُقل و شیرینی : نُقل و شیرینی را به لحاظ میمنت و مبارکی بر سر سفره ی عقد می گذارند ، تا زندگی نوین با شیرینی آغاز شود و ادامه یابد . معمولاض برای سفره ی عقد از خوانچه هایی شامل شیرینی های یزدی ، شیرینی های خشک محلی و نیز شیرینی های ریز خانگی استفاده می شود . ظرف هایی که برای چیدن شیرینی در نظر گرفته می شود باید زیبا باشد . نقل را نیز به شکل های گوناگون ، گاه به صورت خوانچه های بزرگ از نقل های دُرُشت و گاه به شکل ظریف تر در کاسه های پایه بلنــد نقره ، کریستال و غیره می چینند . در مواردی نیز نقل های ریز رنگین را همراه با سکه در بسته های تزیین شده ی ظریفی به عنوان یادبود به مهمانان می دهند .
12. عسل : معمولاً یک پیاله ی عسل به نیت تندرستی وشیرین کردن دهان عروس و داماد به دست یکدیگر ، بر سر سفره ی عقد گذاشته می شود . ظرف عسل را پایه دار یا بدون پایه از جنس نقره ، کریستال و یا چینی های ظریف و شکیل انتخاب می کنند .
13. گردو : از قدیم مرسوم بوده است که گردو بر سر سفره ی عقد بگذارند ، با این گمان که چون گردو بازیچه ی پسر بچه ها بوده است ، اولین فرزند زوج جوان پسر خواهد بود . معمولاً گردو ها را رنگ و تزیین کرده و در ظروفی زیبا می چینند و بر سر سفره می گذارند .
14. بادام و فندق : بادام و فتدق نشانه ی این است که عروس و داماد بدانند زندگی مشترکشان سر بسته است . بادام و فندق را نیز همانند گردو رنگ و تزیین کرده و در ظروف مناسب چیده و بر سر سفره ی عقد می گذارند .
15. نان : خوانچه ی نان را گاهی با برنج و گندم در کنار هم می گذارند و گاه نان را به اشکال گوناگون در می آورند ، زمانی نیز به همان صورت با گندم و سبزی زینت می دهند . معمولاً نان را که مظهر برکت است در سینی های بزرگ و یا تخته های آینه دار قدیمی می گذارند .
16. پنیــر و سبزی : از قدیم پنیر و سبزی را برای دفع هوو بر سر سفره می گذاشته اند ، هنوز هم این رسم باقی است . پنیر را با گردو ، بادام ، پسته و سبزی های گوناگون ، تزیین می کنند تا بر زیبایی سفره ی عقد بیافزایند .
17. کله قنــد : دو کله قند که معمولاً تزیین شده است ، سر سفره ی عقد می گذارند ، تا در حین اجرای عقد بالای سر عروس به هم بسایند ، به این نیت که عروس و داماد برای یکدیگر عزیز و شیرین باقی بمانند و همیشه صفا و یکرنگی بینشان حاکم باشد . معمولاً ساییدن قند را به عهده ی خانمی می گذارند که از همسرش رضایت دارد و خوشبخت است. برای تزیین کله قند ها از نوارهای رنگین زیبا ، سنگ های تزئینی ، دانه های مروارید با رنگ هایی جالب و چشمگیر و غیره استفاده می کنند .
18. سوزن و نخ ابریشم هفت رنگ : سوزن را نخ می کنند و بالای سر عروس به قطعه پارچه ی بالای سرش دایم بخیه می زنند ، به این نیت که دل عروس و داماد به یکدیگر دوخته شود و پیوندشان همیشگی باشد .
19. تُخم مُرغ : تُخم مُرغ را به نیت اینکه عروس بی زاد و ولد نماند ، رنگ آمیزی و تزیین کرده و بر سر سفره ی عقد می گذارند .
20. برنج : برنج را مثل گنــدم برای برکت بر سر سفره ی عقد می گذارند . برنج خام را معمولاً ساده و گاه رنگی در ظرف می ریزند و برای تزیین آن از گل های طبیعی و مصنوعی استفاده می کنند .
21. پارچه سَرساب : پارچه ی سرساب معمولاً از جنس ساتن ، به عرض 90 و طول 180 سانتی متر و به رنگ سفید است . این پارچه را ، زنان سفید بخت بالای سر عروس نگاه می دارند و زن سفید بختی دیگر ، کله قندها را روی آن می ساید . به این نیت که پیوند عروس و داماد تحکیم یابد و با عشق و دوستی زیر یک سقف زندگی کنند . زن دیگری که در زندگی زناشویی خویش خوشبخت است با سوزن و نخ ابریشم هفت رنگ مرتباً پارچه را می دوزد به این نیت که دل عروس و داماد پیوندی جاودانه یابند . در گذشته پارچه ی سرساب را اغلب به نیت بسته شدن زبان خانواده ی داماد می دوختند ، تا آن ها نتوانند با دخالت در زندگی عروس و داماد خدای ناکرده سبب جدایی آنان شوند . البته هنوز هم در بعضی از نقاط به این نکته تأکید می شود . اما اگر دوختن دل عروس و داماد به یکدیگر مطرح گردد ، تأثیر بهتری بر خانواده ی داماد خواهد داشت و از رنجشی که در همان لحظات نخست در دل ها جای می گیرد و به مرور به آن افزوده می شود پیشگیری خواهد کرد . برای آراستن پارچه ی سَرساب از حاشیه یا نوار و یا تورهای تزیینی استفاده می کنند .
22. جای حلقه و انگشتر : برای جای دادن حلقه و انگشتر ظرف مناسبی باید در نظر گرفته شود ، معمولاً این ظرف را با گل های زیبا تزیین می کنند .
23. خودکار : برای امضای عقد نامه از خودکاری با جوهر مشکی استفاده می شود . گاهی خودکار را تزیین می کنند و گاه از خودکارهایی با رویه ی طلایی و نقره ای استفاده می کنند که نیاز به تزیین ندارد .
24. کبریت : برای روشن کردن شمع های سفره ی عقد باید کبریت بر سر سفره گذاشته شود . کبریت را تزیین می کنند تا بر زیبایی سفره بیافزایند .
25. جای کادو : معمولاً یک قوطی ، سبد ، صندوقچه و یا کیسه ای برای جمع آوری هدایای عروس و دماد در نظر گرفته می شود که آن را به شکل زیبایی تزیین می کنند .
26. ظرف میوه : یک ظرف زیبای پر از بهترین میوه های فصل ، بر سر سفره ی عقد گذاشته می شود . میوه ها را از مرغوب ترین نوع انتخاب می کنند و با سلیقه ی زیاد می چینند .
27. نُقل و سکه و اسکناس : ظرفی پر از نُقل و سکه و اسکناس بر سر سفره ی عقد می گذارند که به نشانه ی شادباش به عروس و داماد است . میتوان نُقل و سکه را در بسته بندی های زیبا بعنوان یادگار به مهمانان تعارف کرد .
28. سیمآب یا جیوه : از قدیم رسم بوده است که مقداری جیوه بر سر سفره عقد گذاشته شود . به این نیت که دل داماد برای عروس همیشه بلرزد و عروس سفید بخت شود . هنوز هم در بسیاری نقاط خصوصاً خراسان ، گذاشتن جیوه بر سر سفره ی عقد مرسوم است .

گردآوری توسط عقدونه .

عقدونه بزرگترین بانک اطلاعاتی مجموعه های تشریفاتی مشهد .
بهترین تالار در مشهد و تالار عروسی در مشهد ، زیباترین باغ تالار در مشهد ، مجلل ترین هتل تالار در مشهد ، با شکوه ترین باغسرا در مشهد و همچنین حرفه ای ترین آتلیه در مشهد را از ما بخواهید .
عقدونه برندی نو با ایده های متفاوت .